Bayram Çinkil Şiirleri - Şair Bayram Çinkil

Lebbeeeyk! dediğin zaman
O seni duyar;
Kulum! dediği zaman
Sen de onu duyabiliyorsan
Mesele yok.
Evliyâ oldun gitti demektir.

ÇAPKIN ERKEK (zempere)

Evli ve dört çocuk babasıydı..
Aşık olmuştu bir hâtuna.
Sorana da,
Seviyorum işte, diyordu;

Akıllı insanların
Bilgeliği deyil
Akılsız insanların
Buluşları korkutuyor beni

Feyzini ilimden alıyorsan
Kolayına kuvvet
Zulümden alıyorsan
Olayına kuvvet
Gücünden alıyorsan
Bileğine kuvvet

AH BE GÖNÜL(1)

Ah be gönül sırası mı
Yas tutup ağlamanın
Durgun durgun akar iken
Ses verip çağlamanın

Kendine bir çocuk gibi davran
Çocuğa da büyük gibi
Büyüye nasıl davranacağını da
Bana sorma
Sen bul

AYGIZ (âzerice)

Aygız bu gözelliynen sen,
Nece evler yıxacaxsan!
Beyguşlu verânelere
Dönüp dönüp baxacaxsan!

AFAT IXDIYAR (Azerice)

Gene gedip axlın huşun başınnan,
Az galırsan düz duvara çıxassan,
Ne kar topal, ne de dilsiz demirsen,
Arvat diye dünyâları yıxassan.

Dediler ki! ..
Sende onlardan olmuşsun,
Sıradan,
vasat,
ve olağan.
Olma dedim olma

DÜŞMAN

Gelmeyin, üstüme bugün doluyum;
Kavim düşman, kardeş düşman, el düşman.
Ben de Adem nesli, Hakk’ın kuluyum;
Kader düşman, kısmet düşman, yol düşman.