Dünyada iki çeşit insan var:
Aptallar ve abdallar..
Aptallar her gördüğünde
Allah’ı arar da bulamaz;
Abdallar ise her gördüğüne
Allah deyû tapar.
Mahâret,
Çözebilmektir problemi;
Mârifet de,
Onu herkese anlatabilmek.
Ev sâhibi gibi girdiğin bir kapıdan
El gibi kovuluyorsan..
Hatâ senin;
Ama mutlaka senin..
Yok;
El gibi girdiğin bir kapıdan
Mutsuzluğu;
Kendine verdiğin bir ceza bil;
Mutluluğu da ödül.
Acizler bu ödülü
Başkalarından bekler
Her zaman.
Babanın nasihatını
Ananın edebiyle süsle ki
Soyun-sopun belli olsun.
Yoksa soysuz diyecekler sana.
Belâya dûçar olanın
Nasihata sığınması doğal;
Hatta mecbûrî istikamet.
Belâya dûçar olmadan
Nasihata sığınmak ise
Büyük bir bilgelik.
Söyleyebilmek;
Anlatabilmekten önemlidir;
Zira söylemeden anlatma olmaz.
İnsanların en âcizi
Korkusunu belli edendir;
Ondan daha da âcizi
Ve de aşağılık olanı,
Bu korkusuna sığınmışa
Hücum edendir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!