Bayram arefesinde Şiiri - Can Akat

Kabus gibi mahsunluk yine bayram arifesinde
Gözyaşlarıyla kirlendi çocukların bayramlığı
İsyan öğütüyor boğazın boğumları hecelerde
Dikenli tel yarası yüreklerde hasret kokuyor çığlığı

Düşünceler fırtınalı girdabın kucağında
Sabrın saçı dökülüyor günahlar bayram ederken
Başını okşamayan ellerim imandan firarda
Ben güz vurgunu yememiş çocukları öperken

Boynu tutulmuş gecenin ayna oldu alın yazıma
Yıldız tarasada perçemini aya mahrum gözleri
Kanla işlenmiş güneşin gülüşü sızarken odama
İliklerine kadar susayan umudu uyutur gecenin inlemeleri

Bedene çivi çaksada vuslat açan beton duvarlar
Güvercinler ürkek uğultuyla söyler direnişin marşını
İsmail'in boğazından yeşeren müjdeyi soldursada acılar
Gözlerini bağlamadan sundu göğün emrine boğazını

Sevince barikatlar pusu kurar kırmak için azmi
Yalınayak çıktık yola gül dikenini acıdan saymadan
Kaç gözün ışıltısı gömülü deler topraksız cebimi
Sarsar bedeni vefa türküsü güneş bile doğmadan

Badem çiçekleri güneşlenirken ıslanmam gölgesinde
Rüzgardan zehir süzecek saçlarım tutmak için baharı
Gözlerdeki kanı silecek dilin kalbine girdiğinde
Pınarlar doğacak diriliş muştusuna kutlayacak bayramları...