Bayram Arefe '05 - Sevinç Çocukluğu

Biraz daha özgür düşünün diyeceğim
Ama ekonomik düşüncenin
Ağzı köpüren kıskacına sıkışmışlar
İçin ne denebilir fazladan bilmem:
Bir kampanya bile başlatılmış,
Eko cinayetmiş;
Nasıl böyle bir laf edebilirsiniz,
Bu kadar mı paraya düşkünsünüz?
Eko sistem değil yani,
Yok “ekonomik cinayet”miş;
(satın almak bu kadar mı rahatlatıcı,
duygularını satan bilmeli bunu)
Bayramlık giysiler, hislerine tercüman
Değildir ki bayramlık çocukların.
Akşama mesela Fb-Schalke 04
Maçı, bayram bekleyişi
Keşişleyiş
Sevinci bu olmalı, bu değil mi?
Sanır mısınız kolaydır ömür
Kazanç sağlamak
Halkın masum dugularından.
Aşka benziyor bu konu,
Bir yüzüne;
Savunmak aşikarları.
Bu kişiler, hayatın keyif için
Oluşunu unutuyor, bir anlamda:
Ben başbakan değilim ki.
Asla da olmam.
Her yer açık olmalı deniyor:
Halbuki cadde esnafları bile ulu orta;
İstekli değil buna sorarsanız, kanımca.
Yıl başı olsa e neyse
Her kes cıvıl cıvıl olsun her yerde,
Aralığın o son günü gecesi bile –
ve tabi sonrası.
Ama bayramlar farklıdır.
Bize özeldir, Dubai’ye bile değil
Brunei’ye (veya) .
İki gün rahat bırakın bari,
Bile Avrupalıyım geçinenleri;
Sabretmek bir erdemse,
Bir başka boyutunda mevzunun;
E böyle bir oruç tutun –
daha zormuş değil mi?
Zaten açan dükkan açıyordu,
Ancak az ferahlamamız suç mu?
Akide şekeri gibi değil Arife:
Bayramın, Arefe bu.
Hiç değilse iki günü bayramın rahat bırakın
Ve sonra her yer açılsın,
Üçüncü ve dördüncü günlere sarkan.
Bir gün önceden -pakette ekmekler de
Var- alınsın gıda-katkı,
Kolay da bozulmaz.
Ve hatta bayramın iki günü
Tüm gazeteler çıkmasın,
Sadece bayram gazetesi çıkartılsın.
Tüm davulcular sokaklarda turlasın,
Şenlendirsin bizleri.