Bayram Şiiri - Sıla Türkokuloğlu

Ben küçükken hep bayram olsun isterdim.
Börekler, tatlılar, yaprak sarmaları ve daha niceleri.
Bir mutlulukla kalkar, bayramlıklarımızı giyer kahvaltımızı eder etmez bayramlaşırdık.
Ah ah o eski günler.
Sabahın köründe kalkardık,
O heyecanla, yeni kıyafetlerimiz yatağımızın ayak ucunda olurdu.
Ben genelde koltuğun üstüne bırakırdım.
Ona bakarak uyurdum.
Eski gelenekler neden yaşamıyor?
Neden artık çocuklar bir umutla uyanmıyor?
Neden kimse de o heyecan yok?
Bizi değiştiren zaman mıydı?
Yoksa insanlar mıydı?