Bayram Şiiri - Abdul Kadir Guner

Bayramlar hüzün , bayramlar sarhoş
Ellerim kan ter için de yüreğim de fırtına
Bir elimde yalnızlık öbür elimde hüzün
Ben ki kaderin bindiği bir gemiyim
Ellerim boş avuçlarım boş
Beynimin hücreleri bile kaçışır olmuş benden
Artık ne ölüm ne hapis var yüreğim de
Gökyüzü kuşatmış gözlerimin mavisini
Yeryüzünün yeşilliği dolmuş yüreğime
Kovulmuş bir ruhum gittiğim heryerden
Bir zamanlar Ankara'nın yalnız sokakları
Sonra İstanbul'un meşhur kaldırımları
Çin seddinin ucunda oturan benim
Kızılderili obasında nefes alamayan
Okyanuslarda rüzgarı soluyan
Ve bir Şafak'la Atlantik'e dalan gözlerimi
Kovalayan polis arabası
Karış karış dolaştım toprağını bu gezegenin
Ayaklarım dünya ya bin çeker
Fakat yüreğim dünya dan daha yorgun
Kim demiş çok gezen çok bilir diye
Bilmek kazanmak değil
akıl sa başarıyla eş değil
Eksik kodlanmış bir şeyler var üzerim de
Hep hüzünle buluşuyor sonuç
Ey kader bir gün olsun huzurla buluştur beni
Ya bir bayram günü ya da bir zemheri kışta
Abdul Kadir güner