Bayram Şiiri - Ömer Bayhan

Çocukluğumda,
Bayramlar şeker kağıdına sarılıydı..
Sarı, kırmızı, menekşe alası parlak kağıtlara..

Cebimde özenle avuçladığım şekerlemenin,
iki ucundan kıvrık jelatini her düzleştirdiğimde,
yüreğimin en yüksek tondan tıkırtısını sanki şakaklarımda hisseder,
titrek davranışlarla çıkarıverirdim, bayramlarımı ortaya..

Önce bir faytonda bulurdum kendimi..
Binlerce cıvıltının arasında kulak kabartıp,
parke taşlarında atın nal sesleri kütürderken,
hala anamın ve babamın dudak sıcaklığı dururdu yanaklarımda..

Yerinde duruyor mu diye, kontrol ettiğim bozuk paralarımla,
sadece satın alabileceğim bayram oyuncaklarının değil,
bayram'cılarında hayalini kurardım.

Atlı karıncaların gözleri cam gibi donuk,
katı vucutlu,
yelesi sert atları üzerinde
kaptırıp müziğin ahengine kendimi,
kah pekos bill..Kah red-kit olmanın kıvancını yaşardım.

İri kalın bilekleri ile bizi sonsuza iten bayramcının,
kırmızı kayık salıncaklarında evrene uçar,
çocuksu korkularımı bastırıp içime,
küçük kardeşimin heyecanını devralmaya çalışırdım.

Müdavimiydim köftecilerin..
Abonesi olmuştum turşucuların..
Her bayram sonunda olduğu gibi,
Mide fesatıydı..Bayram sonunda karşılaştığım..

Benim çocukluğumda,
Şeker kağıdına sarılıydı bayramlar..
Sarı, kırmızı, menekşe alası parlak kağıtlara..

ÖMER BAYHAN