Tutarsın bir yol; yokuş mudur tepe mi
Alırsın şanını, durursun göğün yüzünde
Yine attırır adiliğim şu ahmak tepemi
Hak eder miyim gölgeni, güneşi görünce
Kime hasretsin orada, n'olur in biraz aşağı
Ben sana yetişemem bu nankör kendimle
Bilirim kudurtursun haddi olmayan yavşağı
Ben de isterim yaklaş öpeyim edebimle
Katayım yıldızları dağlara, alayım dünyayı
Ayaklarımın altına serip süreyim yok oluşa
Bir yan bakan varsa sırtlanayım oku yayı
Bin atlı gider o medeniyetlerce kurtuluşa
Kayıt Tarihi : 30.11.2023 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gün çarşıda otururken bayrağımın beni güneşten koruduğunu fark ettim. Onun gölgesini hak etmediğimi düşündüm adiliğimden. Öpmek istedim çok yüksekteydi olması gerektiği gibi. Şanından oradaydı biliyordum öylece bakıyordum... "Dünya yok olsa umurumda değil yeter ki bu bayrak dalgalanmaya devam etsin." dedim kendi kendime. Gerekirse bin atlı yine giderdik medeniyetlerce kurtuluşa. Yahya Kemal'in de dediği gibi... Ona da Allah rahmet etsin merhamet etsin, hepimize merhamet etsin çünkü bu bayrak her şeye şahit! Hissediyorum ki bizden şikayetçi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!