Bayrağın Gölgesinde Zincir

“Ulusal çıkar” dediler,
mezbahaya sürülen emekçinin kanını kastettiler.
Ulusçuluk diye ördüler zinciri,
halkın boynuna doladılar ipi.

Feodal kalelerin gölgesinde
işçi, köylü, yoksul
“birlik” diye çağrıldı saflara.
Ama ekmek bölüşülmedi,
saray sofraları hiç eksilmedi.

Burjuvaziye kalkan oldu o bayrak,
kitlelerin vicdanını donduran
sihirli bir sözcük.

Her savaş, “vatan” diye yutturuldu;
her zulüm, “millet” adına işlendi.

Ama taşların nabzı hâlâ atıyor,
çürük baharların küllerinden
yeni bir sabah büyüyor.

Sevda, halkın bağrında gizli bir türkü;
isyanın özsuyu gibi
dolaşıyor damarlarımızda.