Vatanımın göz bebeği
Fatih'in sevgilisi yarim İstanbul'um
En çok da sana yakışıyor dalgalanmak
Al bayrağımın gölgesinde.
Canımın inci tanesi
Gözümün, sözümün nuru
Sana toz değse
Kahrımdan ölecekmiş gibi oluyorum.
En çok da sana yakışıyor al bayrağım
İstanbul'uma ışık saçmak.
Sana uzanan eller yansın, yıkılsın.
Sana kem gözle bakan gözler
Derin kuyulara düşüp üzeri örtülsün.
Fatih'in kemikleri sızladığı vakit
Beddua etmek dua etmektir.
Müslümanım geçinip
Evliyaların şehri İstanbul'u
Yakıp, yıkan, satan kanı bozuklar
Cehennemin dibini arşınlasın.
Ben insan ayırt etmem insansa tabi...
Ben ırk ayırt etmem hain değilse tabi...
İnsanları severim vicdanlı olanları tabi...
Dostumdan daha çok sevebilirim düşmanımı
Düşmanım mertse tabi...
İnsanlık dünyanın otobanında ağır yaralı;
İnsanlar uzay mekiğinde seyirci.
Siyah ruhlara teslim zeminler.
Tetikte dur ''İslambol'um''!
Benim vefalı İstanbul'um
Yağmurlarından başkası silmesin gözyaşımı
Zira, kim dost, kim düşman belli değil.
Kayıt Tarihi : 15.10.2014 03:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!