Bayrağım Kanım Şiiri - Zafer Bozkurt 2

Bayrağım Kanım

Gözümde dalgalanan her kırmızı, bir şehidin son nefesi...
Her beyazlık, anaların ak sütü kadar temiz…
Ve o ay, o yıldız…
Yaralı gecelerimizin sabaha kavuşan duası gibi, gökte ışıldıyor.

Ben bu toprağın çocuğuyum.
Ben bu dağların, ovaların, taşın toprağın sesiyim.
Bayrağım gökyüzünde değilse, başım da yukarıda olamaz benim.
Çünkü bayrağım, kanımdır…
Canımdan akıp göklere yükselen en kutsal nişanemdir.

Her şehit tabutunda bir parçam gömülür toprağa,
Ama o parça, bayrağa sarılıdır ya…
İşte o zaman bilirim, ölmek bile vatana armağandır.
Bir anne ağlarken sessizce,
O gözyaşı, bayrağa düşen birer damladır.
Ve bayrak, o gözyaşlarıyla daha da yücelir.

Ben vatanımı sevmek için bir sebep aramam.
O benim ilk nefesim, son duamdır.
Gölgesinde büyüdüğüm, uğruna diz çökmeden can verdiğim yerdir.
Bir çocuk gülüşünde saklıdır umut,
Bir asker duasında gizlidir sadakat.

Bayrağım,
Sen düşersen eğer…
Ben kalkmam bir daha.
Rüzgârın kesilirse bir gün,
Yüreğim atmaz bir daha.

Çünkü senin dalgalanışın,
Benim yaşama sebebimdir.
Sen kanımsın,
Ve ben senin için canım feda derim
(Mısra.)03.08.2025