Baykuşun Sessiz Tanıklığı Şiiri - Yorumlar

Annesinin zayıf nefesini takip ederdi korkuyla kadın.
Ne zaman umut kesecek olsa çatı yükselirdi, yıldızlar altına girerdi, ferahlardı kısa süreliğine.
Sonra bir baykuş öterdi; inanırdı ki bu ötüş annesini öldürecek.
Koşarak çıkardı bahçeye ve baykuş gidene kadar karşısında oynardı. Böyle yaparsa annesi ölmeyecekti.
Böyle demişti bir deli olan ablası, ona inanmıştı.