Baykuşlar da Göçer Şiiri - Lütfi Sabri Batı

Her kuş, esasında göçmen kuştur.
Ya öyle göçer ya böyle göçer,
Kimisi yıllık olarak yapar bunu.
Dünya, güneş ve iklim ekseninde.
Esen rüzgarda savrulur gibi
Doğasının gereğince.

Kimisi, göçtü mü ömürlük göçer.
Duvarın bu yanından öbürüne,
Bakarsın geçivermiş ufacık bir anda.
Bazen iki kanat çırpışı vaktinde,
Bir beyaz güvercin göçer buralardan,
Ardında kıpkızıl bir ölüm boşluğu bırakarak.
Kanar, küllenmiş umudu barışın, ardından.

Bazısı da kondu mu kalkmak bilmez,
Kanatları unutur uçmanın hafifliğini.
Fakat, göç bir zaruret, gelir elbet.
Ve bir boz baykuş da olsa,
Bu baykuş yuvalanmış da olsa,
Yuvası derya dibinde de olsa,
Çiftlik içinde tepelere kurulu da.
Hatta bu baykuş, çok huysuz olsa 
Çıkıntı mı çıkıntı, kötü mü kötü olsa.
Yine de göç zaruri, bağlasan durmaz buralarda.

Ve efendiler, ve hanımlar,
Ve dahi tüm insanlar.
Altından tünekte de dursa,
En büyük de olsa,
Bu baykuş gidici.
Ve efendiler, ve hanımlar
Ve tüm insanlar.
Baykuş göçünce,
Biz yine kalırız biz bize.