son sözlerinmiş meğer
rüzgarın kulaklarımdan
sildiği iki kelime
koştum ardından
yetişemedim ama
zorluyor beni
ölen insanların bakışları
adım adım yaklaştıkları sonu
görmek istemeyişleri
kendi içlerinde kavurdukları
aşık oldum diyorsun
ele güne söylüyorsun
sankim hergün ölüyorsun
sen hiç ölü gördün mü?
ölüm neymiş sordun mu?
değerini bilmeli
kayıplara karışmadan
var oldukça seninle
yokluğuna alışmadan
sebepleri sevebilmeli
bakınca bahar alınmaz
batınca güneş çalınmaz
basınca yürek dayanmaz
kelimeler oynaşır görünmeden
insancıklar çiftleşir sevilmeden
son bulmalı çağlayanın yakışı
gerçektir bu gözlerin her bakışı
oysa bir defacık koklansa o gül
değişir seyrüseferin akışı
filizdir,turnadır suyla salınır
kalemimden
dökülen kelimeler
sessizdirler
kendilerine ait
bir sese sahip değiller
konuşamazlarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!