Baykal' ın Şeyi Şiiri - Lokman Daştan

Soğanı, salçası, tuzu, biberi,
Suyunda et diye, kokuşmuş deri…
Siyaset çorbası her zaman yeni,
Şimdi de içinde, Baykal’ın şeyi…
…………
Ne yasası kaldı ne anayasa,
Ülkeme dert oldu,bel altı tasa.
Kavurma yağ ile basıldı tasa,
Ballı ikram oldu, Baykal’ın şeyi.

Terör rafa kalktı, açılım mola,
Referandumu al, takvime dola,
Altmışla yüz yirmi… O da ne ola?
Gündeme ram oldu, Baykal’ın şeyi.

Sen misin usanan, Ergenekon’dan!
Erzurum,Erzincan,Silivri, Van’dan…
Trakya, Akdeniz, bütün vatandan,
Dile kelam oldu, Baykal’ın şeyi.

Emekli artışı bekledi durdu,
Memuru kendini,Temmuza kurdu.
Zemberek boşaldı, yayı savurdu,
Herkese zam oldu, Baykal’ın şeyi.

Sızlandık küstahça kuru ekmekten,
Her zaman ucuza tirit yemekten.
Bir katık istedik yüce felekten,
Büfe salam oldu, Baykal’ın şeyi.

Durmadan büyüyen şu cari açık,
Dükkânda, pazarda ticari açık,
Geçerler yakında. İcari açık…
Hepsine tam oldu,Baykal’ın şeyi.

Ne magazin kaldı ne de bir haber…
Hepsi bir yerinden tuttu birader!
Köşeden köşeye, tüm gazeteler…
Büyük meram oldu, Baykal’ın şeyi.

Kimine gam oldu, kimine hüsran,
Kimine ayıptı, kimine seyran…
Tiyatro gerçekmiş, yönetmen bühtan,
Başa bayram oldu, Baykal’ın şeyi.

Yeşilçam,Hollywood, sollandı kolay,
Bir taraf yas tuttu, öbürü halay.
“Şey” diye maksadım belki bu olay,
Tam melodram oldu,Baykal’ın şeyi.