Bayım Şiiri - Aslı Yağmur Çelik

İçinden raylar geçiyor hayatın,
Vagonlar bilinmedik düş kırıklarıyla yüklü.
Düştü kırıldı dediğimiz,
Eskaza yok olan hikayeler.
Çınarların gölgesine sığmaz oluyor bulutlar,
Ve sırılsıklam terliyor zaman zembereği.
Bir çocuğun kınalı saçlarından dökülüyor umudum,
İçine ölüleri sığdırdığım şiirlerim sarıyor uykularımı.
Dizeler dökülüyor dilimden,
Aklım koşar adım ilerliyor sürgün yeşili kokusuna okyanusun.
İnce bir saz mırıldanıyor gecenin tam ortasında,
Ve düşüyor avuçlarıma bir tutam çaresizlik.
Saklı kalıyor tüm sırlar kendi çığlığında.
Kan gülleri kanıyor bembeyaz ufkuma.
Yaşamak diyorum.
Ölümün koynuna sokulmak gibi biraz.
Matem kokusunu derince bir solukta içine çekmek.
Ve sen hüzün saçlı bayım,
Neden sokağın başında oturuyorsunuz?
Gece çalmış tüm yıldızları,
Görmüyor musunuz?
Artık gitseniz diyorum.
Artık terketseniz bu şehri.
Zira yüzüme yüzünüzden bir hüzün değdi...