Bayım Şiiri - Muhammed İsa Öztürk

I.Sorgu

Melâlin kolundan bir ısırık alıp

Aşk yağmuruna gebe kalan gözlerime sor Leylâ’yı

Sor bakalım, bulutlarından haber versin çöllerimin

Envârı sönük dertli revzenimden...

Sor bakalım, ne oluyormuş aşkı üfleyince bahçelere;

Gül mü aşk kokar, aşk mı gül?

Sor bakalım bülbüllerimi,

Hangi sükûnetin imbatında saklıdır haykırışları?

II.Hasbihal

Dinle bayım,

Dudağım lal kesilmiş bülbül bahçesi

Söküyorum mazide kalan tüm fotoğrafları kalbimin duvarından

Menekşemin bakışlarıyla boyuyorum duvarlarımı;

Biraz mor, biraz kırmızı, biraz aşk...

İşte bayım,

Yanmış orman gibi ıstırap kokuyor yanaklarım

Ne su ne de toprak söndürür dil-i zârımı

Yüreğimin altına aldığım vefasızlıklarımdır beni yakan

Olsa olsa aşk söndürür sevdaya ihanet ateşimi

Söyle bayım,

Acılarım büyüyorsa içimde zakkum ağacı gibi

Dokunsam, zehirlenir mi aşka dair duygularım?

*(Kardelen Dergisi 85.sayısından...)