Bayburt Türküsü Şiiri - Osman Velioğlu

Bilir misin gözüm Bayburt ilini?
Ateşine gurban, külüne gurban.
Bülbül selamlıyor gonca gülünü,
Bülbülüne gurban, gülüne gurban.

Anamın, atamın vatanı Bayburt,
Güzelin, yiğidin mekânı Bayburt,
Unutma bağrından çıkanı Bayburt!
Yeşiline gurban, alına gurban.

İnce ince duman kaplar düzünü,
Kırağı ağartır çimen yüzünü,
Yosunlar bürümüş suyun gözünü,
Dikenine gurban, çalına gurban.

Çoruh kıyısında ördekler yüzer,
Yaylada koyunlar,kuzular gezer,
Güzelleri çarın altından süzer,
Çarşafına gurban, şalına gurban.

Kalesinde yuva yapıyor kuşlar,
Ceddimden ses verir sıralı taşlar,
Seksenlik ihtiyar bahçeyi işler,
Kazmasına gurban, beline gurban.

Bacaları yalar seher yelleri,
Kabartır çayları coşkun selleri,
Baharda çözülür yerin dilleri,
Ağacına gurban, dalına gurban.

Yazın da karlıdır Kop’un zirvesi,
Ne hoştur dibinde çiçek dermesi,
Nasip mi bu gözün seni görmesi,
Dağlarına gurban, yoluna gurban.

Velioğlu Bayburt aşığı oldu,
İçine Çençül’ün hasreti sardı,
Tadı damağında hatıra kaldı,
Arısına gurban, balına gurban.