Ara yoldan çıkıp, üstüme sürdün
Bir canavar gibi çiğneyip geçtin
Kan revan içinde bırakıp gittin
Vicdanın rahat mı söyle be zalim…
Sana kızmıyorum, üzülüyorum
Yaptığına anlam veremiyorum
Bir bayan olmuşsun, sövemiyorum
İnsanlık bumudur söyle be zalim…
Ayağım kırıldı, işimden oldum
Günlerce yatakta yattım, kahroldum
Acılar içinde kıvranıp, durdum
Vicdanın rahat mı söyle be zalim…
Bir geçmiş olsuna bile gelmedin
Hani sen Avrupa görmüş insansın
Okumuş, kültürlü bir de bayansın
Yakıştı mı sana söyle be zalim…
Sarı saçlarınla çıyan gibisin
Direksiyon başında yılan gibisin
İnsan kılığında, hayvan gibisin
Vicdanın rahat mı söyle be zalim…
Üç çocuğum yetim kalabilirdi
Atan kalbim o an durabilirdi
Zalime kim şiir yazabilirdi
Vicdanın rahat mı söyle be zalim…
İnsan haklarından bahsediyorsun
Köpeklerle aynı kapta yiyorsun
Garip Kurtserdar’dan ne istiyorsun
Vicdanın rahat mı söyle be zalim…
Kayıt Tarihi : 29.7.2009 18:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ana yolda motorsikletimle yavaş yavaş seyrederken, tali yoldan hızla çıkan gurbetçi bayan (Almanya'da işçi) sürücü beni motorsikletimle bir anda yerlerde kan revan içinde bıraktı. Yüzde yüz hatalı olduğunu bildiği halde beni hastaneye götürdükleri esnada, kaçıp giden ve hiç arayıp sormayan bayan sürücüye olan sitemimden hastanede olduğum sırada yazdığım bir şiir. 26.07.2009
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!