Hayatımın bir döneminde çok sevdiğim bir kız arkadaşım vardı.
Biraz eserikli, ne zaman ne yapacağı belli olmayan. Ben ona yarım
akıl lakabını takmıştım. Herşeyi kendine dert edinen, çorabı dahi
kaçsa oturup ağlayabilen yaradılışa sahipti.
Sabahları okula birlikte giderdik.Bahar geldiği zaman hepimizin
içinde yeni umutlar olurken, o her zaman hayatı karamsar yönüyle
eleştirirdi. Elindekilerle mutlu olmasını pek bilmeyen, kapı kapansa
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
çok güzel gerçekten gülüşlerimizin gözyaşlarıyla boğulmasına izin vermemeliyiz...zaman asla geri dönmeyecek....yüreğiniz eza görmesin
Güzel paylaşımınız için kutlarım
Şebnem Hanım
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta