Merhaba ben Ceren Akol.
Size kalbimle yazdığım şiirlerimi tanıtmak isterim.
Yazmak benim için bir kaçıştı ve bende kaçtım.
Sen açelyasın, ben sarı gül.
Biz ikimiz imkânsızız.
Denizle gökyüzü birleşir,
Ama bizden olmaz açelya.
Biz imkansızları imkanlı hale getiremeyiz.
Sen açelya, ben sarı gül.
Gör beni, görmelisin her şeyi.
Görmek bakmam değil!
Bak bana, ne haldeyim,
Evsiz, barksız sensizim.
Anla her şeyi, ben ve bizi.
Bekliyorum sessizce,
Kalmak yerine giden seni.
Bekliyorum güneşin doğuşunu,
Sensiz bir günü.
Günler geçiyor, dakikalar bitiyor.
Gitmek mi zordu?
Yoksa geride kalmak mı?
Hangisi zordu ki.
Sevdiğini geride bırakmak mı?
Yoksa gideni izlemek mi?
Hangisi bencildi.
Vakit daralıyor.
Aynı bir mumun erimesi gibi,
Elini çabuk tut küçük çocuk.
Mum eriyor,
Zaman tükeniyor.
Günler geçiyor, yıllar geçiyor.
Onlar ne anlar ki kalp'den.
Sözden, bakıştan ve bir gülüşten.
Ne anlasınlar ki,
Bencilliklerinden.
İnsan beş harften oluşan bir ruh.
Sen gittiğin gün çiçekler soldu.
Güneş doğmadı, gece olmadı.
Gökyüzü parlak yıldızlarla dolmadı.
Kuşlar kanat çıkmayı bıraktı,
Zaman durdu.
Ve sen veda bile etmedin.
Ben ona yabancıyım.
Aynadaki yüze yabancıyım.
Sinsi bir gülümseme sunuyor,
Gözler öfkeyle bakıyor,
Garip mırıltılar çıkarıyor.
Ben ona yabancıyım.
Bir sabah yalnızdım.
Sonra ki sabahta yalnız bırakıldım.
Güneş doğarken de yalnızdım, batarken de.
Her gün yalnızdım.
Ben kimsesizdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!