Kürdanıyım dünyanın
Dişlerini avucuna döktüğüm
Çalmışım her kapıyı
Sırtı bana dönük, dostlarıma sövdüğüm
Yerdeki tek bir çakıl taşıyım
Yanımdaki taşları döşemeden saymazsan
Paslı bir gökyüzüne asılı
katre katre uçurumlara yuvarlanan
tombulca bir yalnızlığım,beyaz sakallarımdan uzanan
yer palasta bir mont sultanlığında sırtım
terliklerimin misk-i ayak kokan huzurunda deli kafam
kiri hünerinde saklı ellerimdir beni sizlerden ayıran
istesem de gitmeyecektir saçımdaki bit-i pire-i azam
güneştir çalar saatim
sabah gölgede kalsam da uyanmasam
son yolculuğuma sokak çocuklarınca uğurlansam
üstüme işeseler de uyanıp şarabımdan yudumlasam
26.09.2005
Kayıt Tarihi : 10.4.2006 08:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!