Bay Karanfil Şiiri - Canan Gül

Bay Karanfil
derdi kendi olan sen
Sonra bir kış yanığı yüzle dönüp kendine
Yolun neresinde olduğuna soran
Meselelerin içinde her mesele, içi olan
Dönüpte kendini yoran
Kolları ,kucak kucak bir dolu alem
Bay Karanfil
Dağların artığı bir mağarada fısıldaşan sen
Duy sesini
Elem başa sarınca uslanır dili pare
Yan avare bul biçare
Ellerinin dermanı parmaklarında kesilen
Ağaç ol dalları devinen
Ol bir kuşun sinesinde açıl keremi eyleyene
Bilmezidi mi dili darsın
Ol alemi eyleyenin emriyle varsın .