Bavyera Şiiri - Yasin Demirci

bavyera kütükleri bir bir devrilir
çıkamam sabaha sabah dedirten aya
çıkamam karaya sudan
ölme bavyera!
bir el uzat korkuma, sıtma çok bu yaz 
sızla elbistan sokaklarında uyuyan   

diri bir hikmet kokuyor güzelin eli
milin milim kan akıyor açık yaradan 
gözlerim bavyera, güzel kadın soluyor
çöl zamanıyla kentlere uyanamadan 

bu ten ne gün güz gelirse kelebekleşir 
bu zaman bavyera, ne gün terse dönerse
bu kapı ak bahçelere açılır o an 
döneriz evlere akşam ezanlarıyla
eşiklerde çile tatmamış çocuk sesi
uzun bir günün sonunda sıcak bir yuva

ölümüm bavyera, benim asil sonumdur
korkular, demir pençeden, ayaklarımda
çünkü korkular bavyera
bu kini kusan 
korkular avlunun oyuk duvarlarında 

şimdi dipdiri önümde duruyorsun, ah!
garip hayat, garip insan 
ve ilk ayet
elma ısırıldı, dipdiri önümdesin 
onların olsun cennet 
şükür elmaya