Bavulunda Bir Şehir Kalmış

Sen gittin ya
Sadece kendini götürdüğünü sanıyorsun
Sanki yokmusşun hic varolmamiş gibi
Kendini kusursuzca silmeye calışıyorsun
Mümkün olursa bavulana bakman göreceksin
Seninle güneş gitti yitirdi ışıgını
Rüzgar ittirdi götürdü bulutlarını
Esen rüzgarda yüzümü okşayan yapraklar gitti
Yattıp izlerken gökyüzünü sırt üstü
Anımsatırdı seni bana gökyüzü
Bu sabah çok baktım
Belli oda gitti
Tüm bunları sığdırdaysan yanına iyi
Belli ki hala yaşıyacaksın
Bir tek bana kinin
Belli mi olur nisanda nereye yağacağı yağmurun
Belki senin gönlüne düşer beni affedersin
Yanında bir şehri alıp götürmüşsün
Beni bir madene sıkıştırmışsın
Işığım ve nefesim uzaklarda
Yine de umutluyum
Belki sesini duyarım da
Yukarı çıkarım bir gün

Sevgin en ulaşılmaz,en girilmedik yerindeyse kalbinin
Koca bir kalabalığın ardında kaldıysan
Kal olduğun yerde uzaklaşma nolur
Ben bulurum senin gözlerini
Gözlerinden inerim kalbinin derinliklerine
Ordan çıkabilirsek eğer
Toplarız tekrar dağıtımız şehri

Tanrının bize vermiş olduğu bir hediye var
Hatırlat bunu kalbine
Sevmek sevabını işlemişiz
Cennet gönlümüze girmiş gibi
Gel geri getir bana
Kaldıysa cehennemine bile razıyım
Bir iki deme kaldıysa getir yıldızlarını
Bak karanlık kaldı göğüm
Ah yuvarlanıpta akşam batan güneşi geri getiren dünya
Seni nereye sakladı
Şehrimi bana küstürdü