Bavul Dolusu Müjgan Şiiri - Erdem Aksoy

Uzaklarım sesleniyor, bavul, bir çift pabuç ve ölü bir çocuk kapı önünde
Kabahatim yok, bulantılarımdı beni benden uzaklaştıran, öteleyen ademoğlundan çoğu zaman
Nefessizliğim, çocukluğumdan, deliliğim babamdan miras,
Susadım, bir bardak su uzat, yumurta kokmayanından
Kana kana içeyim adını, sonra siktir olur giderim.

Bana adını söyle kadın! Çirkin olmasın adın, kadın gibi kadın, içimi titretsin her yanın, "Müjgan" de, "Türkan" de, eskileri severim
Ve bir çay demle, oturalım pencerenin önünde, seni de aynı hikayelerle kandırayım
İntihar eden bir sevgiliden bahsedeyim, ya da hastanesine düşüren aklın
Anlatacak bavul dolusu hikayem var Müjgan, haydi gözlerin kapansın.

Adın Müjgan senin, öyle istediğim için değil, ya da hayalini kurduğum hikayeye uydurmak için seni, asla
Adın Müjgan olsun, acıların bir bavul dolusu, gözyaşların, titreyen sesin, tüysüz kolların, rujlu dudakların, sigara kokan saçların olsun
Adın Müjgan olsun, ne iş yaptığın mühim değil, bugün sevgilim olasın, yarın celladım
Ama adın Müjgan senin, adına şiirler yazayım, ağlayayım, ağlatayım, perşembe'den pazar'a, pazar'dan mezara değin.

Söyle Müjgan! Bir hayalin var mı? Ana olmak ister misin örneğin? Ya da çok zengin..?
Söyle Müjgan! Bir anan var mı? Ya da kardaşın?
Söyle Müjgan, bir Karadeniz türküsü bile tamamım
Susma Müjgan, sessizliktir, dilsizliktir, benim gibilerin intiharı.

ve Müjgan... Yarın hatırlat, daha erken uykuya dalayım.