Yılgın vagonlar gibi geçiyorum kentimin ihtiyar raylarından
Ruhum bilmem kaçıncı perona terkettiğim eski bir keşke bavulu
Uykusunu alamamış sezgiler kıvrılıyor serkeş zihnime
Hangi istasyonda inecek bu gri kaygı
Hep ummadıklarımdan eksildikçe ağır hasarlı boşluklar doluştu içime
Kaçak yolculuklar ekspresi oldu kalbim
Biletsiz binişlerden haberim yoktu...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta