Adam sakince yolda gidiyordu.
Karşısına çıkan ilk banka oturdu.
Yanındaysa hiç ayırmadığı boş bavulu vardı.
Sorarlardı ona 'Neden bu boş bavul hep yanında? '
'Dertleri koyduk içine,evlat' derdi,
'İki ton ağırlığında'...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Güzel.....Kutlarım....tebrik ve selamlarımla....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta