Yeşil bir umutsun, kış sonrasında,
Arıya çiçeksin, kovana balsın,
Sen ahu hayatın zaman tasında,
Zamanı tarifsiz, sen bir masalsın.
Eskide, yenide, her şeyde sensin,
Sen nakışsın, ilmik ilmik desensin,
Ağardı saçlarım rengi değişti,
Sularım kesildi, çöl vurdu beni,
Çoktandır kırıldı kolum kanadım,
Baharım olmadı, yel vurdu beni.
Gönül bağım hasret kaldı yeşile,
Kuşlar yuvasında mutsuz,
Yıldızlar gökyüzünde,
Huzur kafdağının ardında,
Yalnızların gözünde.
Gecelerin zehriyle,
Yalnızlık denilen zehir, damla damla tüketti benliğimi,
Götürdü sevgilerimi, götürdü bütün içtenliğimi,
Şimdi boş odalarda ben çalmayan saatler gibi,
En ufak sese kızarım.
Uyanmasın diye zincirli duygularım,
Kendimde susarım.
Ellerimle ateşe attım kendimi,
Yanıyorum pişemedim yıllardır.
Nefes alıp verdiğime aldırma,
Ben ölüyüm, yaşamadım yıllardır.
Kışım baharı getiremedi,
İçimdesin dışımdansın,
Ekmeğimde aşımdasın,
Gözlerimin yaşındasın,
Akıyorsun ılık ılık.
Damarımda kanımdasın,
Ruhumda kopan her fırtınanın,
Yağmuru burası, rüzgârı sensin.
Ne zaman uzansa kadehe elim,
Gönlümün mutlaka efkârı sensin.
Her nereye gitsem orda sen varsın,
Suların şırıl şırıl tatlı sesinde,
Rüzgârın ilk hoş nefesinde,
Güllerle dolu aşk bahçesinde,
Sen varsın, öpmeye kıyamadığım.
Sen varsın sevmeye doyamadığım.
Sevgiyi çoktan unuttum,
O mazide kalan düşlerimde öksüz,
O bir suydu nilüferlerle süslü,
Durgun ve köpüksüz.
Bir türlü ulaşamadım ona düşlerimde bile,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!