Kalbimi okuyabilir misin gözlerimden?
Buruk, umutsuz bir hali var yüreğimin.
Sesler geliyor en derinden,
Dinlemek istemiyorum, ben neyleyim?
Mantıkla olmuyormuş her şey hayatta,
Bir dervişim ki, başka gönüllerdi gezdiğim,
Diyarlar, fani nefislerdi gördüğüm, sezdiğim.
Aşk’ı arardım sözde, oysa tutkuydu bezdiğim,
Riya etmek şöyle dursun, merhametti yazdığım.
Bir dervişim ki boştu, gönül sandığım…
Yapraktan damlayan bir su taneciği gibi,
Düştüğümden beridir Âdemoğlu diyarına,
Yargılar geceler beni...
Aksın kelamlar bu ağızdan satırlara,
Derdimi zekât versem ne olur dostlarıma,
Bir tebessüm ve bir gönül gelsin hatırlara,
Olmuşum, damla misali suya damlamış, doğmuşum…
Derinliği bilinmeyen bu faniyat denizine akıl yormuşum.
‘’Sual etme, yüz! ‘’ demişler lakin ben yinede sormuşum.
Bitmeyen bu deryada ölüm nerede, yaşam nerede?
Bir elim verirken sevabı, diğer elim almış günahı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!