Şimde gel desen, dön endişeden.
Kilometreler sanırmısın engel?
Sıkıldım desen, gel şehrimden,
Yola çıkmaz mı ruhum kalbimden?
Şimdi sev desen, dön bensizlikten,
Düşerken toprağa yılın ilk karı,
Buluşurken saçının telleriyle,
Gözlerinde sanki mutluluğun anahtarı,
Ne zaman gelecek sana sarılmak anı?
...
Parlıyor güneş öfkeli...
Karanlık çalışsa da sonsuzluğunu ilana,
Acısı, kederi hep bir arada.
Güneş göz kırptığında tam o anda,
Son bulur gecenin aydınlığa zulmü.
Gökler ağlıyor senin yokluğunda,
Yıldırımlar dönüşüyor çığlıklara.
Duy sesimi, kalbimin fırtınalarında,
Sığınmak istersen limanlarıma.
Buluşmak istersen sonsuzlukla,
Sıcak bir rüzgar vurduğunda kalbime,
Gözlerimden süzüldüğünde yokluğu,
Söyle, kıyacak mı ellerin bana?
Yoksa dolacak mı kalbimin boşluğu?
Sıcacık kolları benliğimi sardığında,
İ ncelikler dökülüyor sessizliğinden,
Huzur akıyor körfezinden.
İnsanın derinlerine,
Aşk sızıyor gözlerinden.
Z evklerin yaşanır bin bir türlüsü,
Geçti aradan yetmiş bir yıl,
O büyük insan gideli.
Geçti aradan yetmiş bir yıl,
O hayat biteli.
Yerine gelen kimse onun gibi düşünmedi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!