Gün battı karanlık indi
Ovanın rengi silindi
Kümesinde tavuk, hindi
Hem ördek hem kazı döndü
Battal dönmedi... dönmedi...
Nahır yaylımdan dağıldı
Davar ağıla yığıldı
Alaca inek sağıldı
Koyun döndü,kuzu döndü
Battal dönmedi...dönmedi...
Bir merak sıkarak sarar
Gözler ufukları tarar
Bu işte bir gariplik var
Ava giden tazı döndü
Battal dönmedi...dönmedi...
Doruğa sıçradı hüzün
Bir gece ki kara hazin
Bir it ürdü uzun uzun
Hırçınlaştı yüzü döndü
Battal dönmedi...dönmedi..
Sabahın ilk ışığıyla
Sap ayrıldı başağıyla
Öküz koşuldu kağnıyla
Gıcırdadı mazı döndü
Battal dönmedi... dönmedi...
Düzde mi şaştı fukaram
Nerde kaldı bahtı karam
Çile sararken makaram
İçimde bir sızı döndü
Battal dönmedi...dönmedi..
Bir saftı ki çocuk gibi
Güler yüzü çiçek gibi
Derdi battı bıçak gibi
Hayalimde pozu döndü
Battal dönmedi... dönmedi...
Hangi kahpenin veledi
Saflığına diş biledi
Dile yalanı doladı
Alçak başın gözü döndü
Battal dönmedi dönmedi
Sentezi´yim bu resimler
Yıkılsın zalim kesimler
Kuş oldu uçtu mevsimler
Yazı döndü güzü döndü
Battal dönmedi...dönmedi..
Kayıt Tarihi : 12.9.2007 00:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ozan Memhed Şengül ustam,büyük bir emek vererek yazdigi IMRANLI´da vefat etmis insanlari anlattığı´´hey gidi insanlar hey gidi canlar ´isimli eserinde´Battal için şöyle der: Battal derler O’nun yeri apayrı Ondan daha safı bulunmaz gayrı Hile,hurda bilmez değildi eğri Hey gidi insanlar hey gidi canlar. Çukuryurt Köyü’nde davar güderdi Emredilen yere hemen giderdi Makarna bulunca bayram ederdi Hey gidi insanlar hey gidi canlar. Buradan da anlaşılacağı uzere Battal dönmüs ve bir zaman sonra vefat etmistir...Kayıp oldugu zaman icerisinde birilerinin aldatıp Ağrı´ya götürdügü ve orada köle niyetine davar güttürdüğü O geldikten sonra anlaşılmıştır. Bana bu olay çok dokundu kayıtsız kalmadı yüregim.Ne de olsa Kenara itilmislerin sedasiyiz..Battal'dan geriye hangi dağdan bulduğu meçhul kocaman bir çam kozalağı kalmıştır...Abisi Battal'ın mirası diye Arkadaşım Ozan Mehmet Şengül'e vermiştir.. Battal Ruhun sad olsun..Eminim ki Rabbimin cennetinde Dünya´da gülmeyen yüzün gülüyordur..
Sayfanıza bir göz atayım derken, gözüme takılan, Battal'ın Türküsü şiiriniz ve hikâyesi Anadolunun bir çok yerinde yaşanmaktadır. Bu kadar benzerlik olmaz dedirten bir hikâyede bizim köyümüzde yaşandı. İsmi Hasan olan bir garibin yolu köyümüze düşmüştü. Köyümüzden bir ağa bozuntusuna bir yaz boyu çalıştı. Tıpkı Battal gibi garip, sessiz, karnı doydumu bayram eden bir insandı. Zaman zaman çocuklar takılırdı gördüğümde çocuklara kızardım. Korumaya çalışırdım. Kış günleri yaşlaştığı zaman, bir akşam üstü yöremizden geçen hemşinlerle gittiğini fark ettim. Ne yaptıysam ikna edemedim. Ağa benim paramı vermedi bende bunlarla gideceğim dedi ve gitti. Kimbilir onlara ne kadar çalıştı. Bu olay yüreğimde hep yara kaldı. Daha sonra, bir hikâyemin içinde Hasan'a yer verdim.
Şimdi bunları niye yazdım. Kahramanların bir birine benzerliği kayboluşu, yaşam biçimleri ne kadar bir birine benziyor.
Şiir için ayrıca kutluyorum. Ant.lis. Selamlar
beğeniyle okudum hörmet ve taktirlerimle
TÜM YORUMLAR (22)