Batmışım Ben Şiiri - Yusuf Gülsar

Derman ararım derin hicran içinde,
Bir gamze yetmez bu özlem biçimde.
Sevda gemisi dalga peşinde,
Ummanın ortasında batmışım ben.

Hasret ateşiyle yanar gönlümde,
Geceyi tüketir, gündüz günümde.
Kapanmaz yaralar derin tenimde,
Zamanın ıssızına atılmışım ben.

Ayrılık şerbeti içtim yıllarca,
Her nefes bedene saplanır bıcağa.
Yâr deyip koşarken gurbet kucağa,
Kör yollar içinde kalmışım ben.

Elem çiçek açar gönül bağında,
Keder yol gösterir garip çağında.
Her umut gömülür gecenin dağında,
Bir soğuk rüzgâra sarılmışım ben.

Gurbetin kucağı sarar benliği,
Sürükler uzakta her bir varlığı.
İçimde tüketir sevda yangını,
Küllere yeniden yatmışım ben.

Özlemin rüzgârı savurur beni,
Yabanın ortası kavurur beni.
Her köşe başında çağırır seni,
Sessizliğe doğru katılmışım ben.

Çaresiz gönlümde tükenir bahar,
Yârimin hayali kalbime diyar.
Her gece uykuma giren bu karar,
Düşlerin ipine tutunmuşum ben.

Son nefes gibidir gözümde yârin,
Kapanmaz yarası içimde derin.
Bir kuru yaprakla biter seferin,
Ecelin yoluna satılmışım ben.