Batmış Bir Gemi Şiiri - Muhammet Arduç

Çetindir yârin gözlerinden feragat etmek,
Firaktan öte yol yokken susup veda etmek,
Gönül zindanındaki tahtı ona vakfetmek,
Sonra gönlün ve tahtın sultanına ram etmek,
Çetindir yârin gözlerinden feragat etmek.

Benzemez kimse ona lakin andırsa eğer,
Değil o gün, o sene onu anmaya değer.
Yürürüm yalnızlığa, başım önüme eğer,
Uzaklaşıp giderken gönle ızdırap değer,
Benzemez kimse ona lakin andırsa eğer.

Ona özlem, batmış bir gemiyi beklemektir,
O limanda beklemek külfet değil bir zevktir,
Yüz bin kez tövbe edip yine umut etmektir,
Sefil dünya hayatına katlanabilmektir,
Ona özlem, batmış bir gemiyi beklemektir.

Küsmüşse gönül, söz de geçmiyorsa dimağa,
Asuman gözyaşlarını dökmüşse toprağa,
Güneş kaldırsa dahi katreleri doruğa,
Gayrı çaba boş, laf anlatılmaz o kulağa,
Küsmüşse gönül, söz de geçmiyorsa dimağa.

Bu kez orda sana bir daha veda edilir,
İşte o gün demli bir çay şekersiz içilir,
Sigaramın naçar külü rüzgarda devrilir,
Söylesene, o gözlerden kaç kez vazgeçilir?
Bu kez orda sana bir daha veda edilir.