Batmayan Güneş... Şiiri - Osman Coşkun

Mayıs ayının O, en ihtişamlı şafağıydı
Gözlerinde bir kâinat vardı masmavi özgürlüğü anımsatan
Rüyalarıma giriyor biliyor musun
Ellerini öpüyorum başıma koymaya kalmadan çekiyor elini
Siz diyor emanetime sahip çıkamadınız
Başım koltuk altıma düşüyor
Diyecek söz bulamıyorum

Hürriyetimsin sen canıma can katansın diyorum sessizce
Gözlerimdeki feri görüyor gülümsüyor, bakışlarını gözlerimin içine dikiyor
Evlat diye başlıyor söze o gök gürültüsü kıvamındaki gür sesiyle
İrkiliyorum sevinçten…
Ve O devam ediyor gürlemeye
Emanet etmiştim size sizin olan Cumhuriyet’i diyor
Kubilay’ın canına kıyanlara bıraktınız meydanı
Halay çekiyorlar Cumhuriyet kutluyorlar sözde
Müspet ilim yolu açmıştım
En gerçekçi yol buydu çünkü
Siz yine şeyhlere dervişlere hacılara hocalara inandınız
Yatırlara gide gide koca bir milleti yatalak yaptınız…
Kurtuluşu gördüğünüz garbın kendine hayrı yok
Bin dokuz yüz elliden beri tek kalıba soktunuz rejimi

Sesim kısıldı içimden söyleyebildim,ama O anladı…

Emanet ettiğin gençler sokak ortasında vuruldu ATAM
Özgürlük diyenler, anti-emperyalizm diyenler idam edildi
Hain pusulara kurban gitti Mumcular,İpekçiler
Yakılan her mumun üstüne yıldırımlar yağdırdılar
Bizim olanı bize bırakmadılar Atam
Topla tüfekle kovulanlar
Bayraklarla karşılandılar bin dokuz yüz altmış sekizde
Gençlerin döverek attılar onları denize
“Go Home Yankee” diye bağırdık meydanlarda
Bizi kendi yurdumuzdan başımızdakiler ettiler
Bunları Sen biliyorsun Atam Ne olur kızma bize…

Sonra hürmetli bir sessizlik oldu

Ayağa kalktı tek kelime etmeden
Döndü arkasını
Gidiyor musun Atam dedim
Arkası dönükken elini salladı
Sarı yelesi gözlerimi kamaştırdı
Saat dokuzu beş geçiyordu

Uyandığımda masamın üstünde bir not
Sadece on kasımlarda değil
Aklınızdan çıkarmayın beni bir an…
Hasımlar kapıda çünkü
Yine geleceğim evlat diye imzalamış
Gözlerimi sekiz değil on sekiz açtım
Atam Yolunu Gözlüyorum…
Çık gel NE OLURSUN…