Batmayacak Güneşimsin Şiiri - Kadir Tatar

Sen benim neyimsin bilirmisin?
Sen benim canımsın
Sen benim gülümsün
Sen benim biriciğimsin
Aslında sen varya sen
Sen benim güneşimsin
Hiç batmasını istemediğim...

Güneşim batmasın hiç
Ben Ay'ı da
Yıldızları da istemem
Güneşim ol yeter bana
Düşünme geceleri güneşsiz ne yaparım diye
Sen benim güneşimsin
Senin battığın yerde
Ben doğarım
Doğarım ben fakat
Güneşim ile bütünleşmiş olarak...

Aslında ilk anlar
Küçücük bir mumdun
Sadece kendini ve etrafını zor aydınlatırdın
Ama o zaman da benim mumumdun
Hiç bitmesini istemediğim bir mumdun
Sönmemeliydi benim mumum hep yanmalıydı
Yandıkça beni aydınlatmalıydı
Bunun için tek çare vardı
Acıdaki tatlıyı keşfetmem
Acıdaki tatlıyı keşfede bilir isem
Bendeki seni görebilecek
Her zaman aydınlıkta olacak
Seninle tam olarak bütünleşecektim
Ben yanmaya hazırdım
Son zerreme kadar
Sen benim kıvılcımım oldun
Sonunda seninle yanabilmiştim
Kül olurcasına
Şimdi ise meçhul son oldu ve
Vuslatıma erebildim
Sen benim kıvılcımım iken
Sen benim mumum iken
Şimdi güneşimsin
Hiç batmasını istemediğim
Unutmaki battığın yerde ben doğarım
Fakat senin aydınlıında yok olmuş olarak...

Batmayan güneş ardında
Karanlık bir uçurum kenarında
Ha bir leylek gagasında
Habir yunus karnında
Unutmaki güneşimi istediğim yerde
İstediğim zaman görürüm
Yeter ki rabıtamı kurayım
Rabıtada güneşler hiç batmaz....

ABDULKADİR TATAR
____________________