Batman'da Kaldırımlar Şiiri - Maruf Özülkü

KALDIRIMLAR

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her köşe başını sarmış devler
Üstüme camlarını hep simsiyah dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşanmış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!

Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim yol gitsin;
İki yanımda aksın bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer tâkı, gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim, ne de sabah görüneyim;
Gündüzler sana kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları

Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi
Necip Fazıl KISAKÜREK

BATMAN’DA KALDIRIMLAR

Binbir tehlike gezer, yayalar arasında
Motosiklet meydanı kaldırım görüyorum
E-beşte yürür gibi bakınıp duruyorum

Var mı bu gelen itin tasması kafasında
Yoksa nasıl kaçayım telaşla soruyorum
Aklımda şizofrence planlar kuruyorum

Bu yoldan geçiyorsan uyanık ol uyanık
Sanma ki senin için döşenmiş kaldırımlar
Çokça yapar yıkarlar planlı yatırımlar

Her an mümkün facia kim müşteki kim sanık
Bir sonuca varmıyor analizler ayrımlar
Her an bir şok yaşatır gibi tuhaf durumlar

Yolun ortasına dek barikatlar çıkıyor
Çaycı iskemle dizmiş yaya yola ilerler
Dükkan önü kavgası refüje kadar işler

Kaldırım kabusları zihnimde birikiyor
Zabıtayı beklesin netameli görevler
Adet değildir burda sorgulanmaz işlevler

Evden dışarı kaçan özgürlük divanesi
Burada özgür gezmek vallah billah yalandır
Yolun herbir yanında şaşkın gezen yayandır

İnsana zarar verir serbestiyet hevesi
Tepene bir şey düşer dört yanın apartmandır
Biraz hava alayım dersen bu imtihandır

Hızlanmazsam belki de kalacağım sokakta
Bin merak ededursun evde çoluk çocuğum
İnanmazsanız işte ecel teri boncuğum

Son gecem mi olacak kaldırımdan batakta
Yolun sonunda ne var belki var belki yoğum
Can boğazda dizilmiş sabaha dek kaç boğum

Herkes yolunda gitsin aman bu çile bitsin
İki gözüm aksın ki bilmediğim bu yerler
Dört yanı canavardır nice adamı yerler

Ah ah yürek sesimi belediye işitsin
Kaldırım nedir hele anlatsın gramerler
Kasadaki bütçenin yarısını gömerler

Ne kendimle gezeyim ne dost ahbap gezeyim
Kulağımda bed sesli şarkıcı çığlıkları
Her bahanede coşan alkışlı ıslıkları

Ben şu kaldırımlarda avare miyim neyim
Nedir bende depreşen dışarı açlıkları
Kim verdi bana böyle gezinme salıkları

Çöle bayıra gidip gezeyim doya doya
Beni dört gözle bekler çayır çimen güneşi
Allah’ın sanatının yoktur benzeri eşi

İhtiyatı unutup inmem dipsiz kuyuya
Düşürür mü bilemem başındaki ateşi
Kafa kırmaya yarar belki kaldırım taşı