Batıyorum Şiiri - Mehmet Şirin Deveci

Batıyorum, güne elveda eden güneş gibi...
Işıklar sönünce başlar ızdırap...
Rüzgarda savrulan bir yokluk gibi...
Nağmeden nağmeye vurur her mızrap...

Sessiz kalan dilber susmuş èl olmuş...
Azrail aranan tek çare kalmış...
Yok olmak varlıkta hüsrana eşmiş...
Yanan geceler de ne ahlar varmış...

Yüklenmiş günahlar kamburla sırta...
Isyanla karışık acizlik ruhta...
Mehmet dertli dolap dönmesi boşa...
Toprağa yatmak ki vuslat son bula...