Batıyor Ağır Ağır Şiiri - Bekir Dalkıç

Meydanda iki çeşme, biri akar şarıl şarıl, bidon bidon gider gelir!
Doldururlar harıl harıl!

Biri bakar merül merül, damla damla damlatırlar musluktan!
Uzanır gider susuzluk sıraları.
Bekler durur boydan boya o gariban mı gariban adamlar.

Oysa açmalı vanaları, ne çok akmalı berikine, ne ötekine biraz daha az.
Aslında aynı toprak bu toprak ama birileri ıslanıyor yeşil yeşil, birileri kupkuru, gri ve çatlak.
Böyle olmaz.

İnsanlar inim inim topyekun.
Gelecek dilim dilim diliniyor.
Yoksullar, açlar insaf dileniyor caddelerde.
Din, iman haktan camiler, kiliseler.
Ama bir yer var biliyorum.
Öfke bileniyor en kuytu köşelerinde ve öyle açlar ki o yerin yerlileri..

Yokluktan yırtılıyor balıkçıların ağları.
Gittikçe yükseliyor ateşi dağların, yanar dağların.
Birileri çığrınıyor bağır bağır bağır. diyorlar ki,
"Çatır çatır ayrılıyor ikiye bu gemi.
Batıyor ağır ağır."
Böyle olmaz.

Satılıyor toprakların, bu düzen çorak.
Sarmış her yeri o ayrık otları, umut desen gidiyor başka memleketlere kaçarak.
Acaba şimdi ne yapmalı.
Bu memleket senin, benim, bizimdir, sahip çıkmalı.
Yoksa kimbilir kimlere kalacak?