Batıl Şiiri - Nedim Demirbaş

ölürsem tanrıya güvendir
günahım
yokluğudur belki kıvranmam
ana maddesi nedir evrenin
görmezsek marazın uzvunu
yürür kitabeler bu uğurda
savaş tahtları çürür
son konuşan ilk konuşan
ikonların donan gülüşleri
lüciferin büyülü cesareti
ışıktı teslim edilen insana
kapalı havza meskunluğu için

yoktan gelip sarmaladığım cesetleri
kasıklarımda ay batan
nice güzellere meftun

tütün nağmeleri için
öğreniyorum
bilgisizliği

kuş cıvıltılarına
karışan
havuzların
kıyısında

bir melodi
sarmalar beni
yitik bir bakışta
küflenen
vakitler için

bu sayıklamalar
bir dalganın
araz kahrına
bir mevc zinciri

karakurum
açıldı ve kapandı
atlasa

çılgın oklar
ilerleyen ordu
yıkılan şehirler
solan gülüşlerde

şimdi yalnızlığım
nadas bırakılan arzda
ketum bir hülyaya
ziyan

ah
çarşılarda
görülmeyen
elbise
kıvrımları

bir adam sancısıdır gider
bir ölüm vadisidir açılır
her hengamede
ölü beşikleri
sallayan