Batık Hüzün Hazinesi Şiiri - İrfan Kaya

Sonunu unuttuğum hikâyeler içinde
Ayağımı çekip boğulmaktan korktuğum anılar
"ve bir gün" dediğin nefesinde
Öğrenirsin ya hani
Acı çekmek neymiş
basa basa üstüne
Sızı kalır ki kanayan yaralar üzerinde
Hissetmeye alıştığın
İki gözüm
Rutin olur tatlı hüzün

Okyanusta bir yerdedir batık hüzün hazinesi
Akşam rüzgârıyla gelen eski haritada saklı
Yüzüne çarpan anılardan kanasın istersin
Bir yerlerin kesilse bilirsin bu kadar acıtmaz
Hak ettin ya hani acıtsın,
Kanatsın neyin kalmışsa
"Mazi bir bir çarpıyor yüzüne" demişti
Ve ben gülümsemiştim, güya acım gizlenecek
Sonunu bilmediğim hikâyeler içinde
Yüzeye çıkmaya başladı yavaş yavaş
Duyduğun haykırış
Alıştın ya çekmeye buna da alış

Gecenin yarısı senin miydi ayak sesleri
Yalnızlığımın mı?
Zehirli çiçek miydi aklımı kaybedişim
Batık hüzün hazinesini bulan yok
Vakit çok
Çin işkencesi gibi şıpır şıpır
Damlayan kanım göz yaşına karışır

31.12.2013 / 02.01.2014 01.07