gönlümün ateşini yaktım,
devirdim direklerini gemimin.
tayfalarımı bir bir attım denize
kadınlar ve çocuklar filikada
ıslak ve yalnız..
en son gönlümün kaptanı ile fareler kaldı
geride.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Başarılar üstad,bu kadar karamsar olmaya gerk yok 10 puanla tebrikler
Zafer bey çok karamsar bir son olmuş..
Ama hüzünde sitemde ayrı bir tat saklı..
Tebrik ederim..
Çok özgün ve çok duygulu bir anlatımdı...İnsanın keşke gemiyi batırıp,kaptanı derin sulara gömmeseydiniz diyesi geliyor...Ancak buna rağmen bilirim ki,bazen de gözümüzde yaşlar,bağrımızda taşlar olsa da,yapmamız gereken budur...Duygu dolu,güzel çalışmanızı içtenliğimle kutluyorum sevgili şair,şiiriniz tam puanımla listemde...sevgim ve saygım sayfanızdadır...
Bu şiir ile ilgili 33 tane yorum bulunmakta