Batık Gemi Şiiri - Ömer Arıkan

Gam çekme devr-i alem sarsılsa da yerinden.
Belki kurtulan olur bu çile gemisinden.
Yolcusu çok, yük ağır yine alır yeniden.

Sen ve ben bu geminin birer yolcularıyız.
Herkes korku içinde, biz hala oyundayız.

Fırtınalar kopuyor, dalgalar vurur kıçtan.
Direnmek çare değil, fayda gelmez kaçıştan.
Bir yanda kar, bir yanda buz, kalanları son kıştan.

Haydi oyunu bırak, düşün kurtuluşunu.
Uçur kime konacak ölüm talih kuşunu?

Sarsıntılar çoğaldı, çatlak varmış ambarda.
Artık gemi batıyor, son ümitler kaptanda.
Bırak artık yakamı, sarılma git bana da.

Son nefesler gırtlağın son noktasına geldi.
Elim yoktan var olan bir şeylere değindi.

Birdenbire bir boşluk düşerken tepetakla,
Tüm kaygılar kayboldu, tek bir şey geldi akla.
Aradaki son boşluk birleşirken ırakla.

Bak ta gör bir halimi, neyken neye dönmüşüm?
Ben bendeki varlıktan habersiz büyümüşüm.