Batı Şiiri - İlhami Canbolat

Medeniyet diye hep batıyı anlattılar.
Ecnebiyi medeni millet gibi dayattılar.
Güneşin arza doğduğu yönü unutup,
Battığı yerden bize ne umutlar sattılar.

Batı, insanlığın da battığı yer olmuştur.
Edep, ar, ahlak, o toprakta boğulmuştur.
Haysiyet ayakaltı, beden eller üstünde,
Madde kutsal olmuş, mana yok olmuştur.

Kurtuluş sadece, para pulla olmuyor.
Hali vakti tam olan, illa huzur bulmuyor.
Ne eşyanın bolluğu, ne de bedeni zevkler,
Batıda mutsuzluğa, hiçbir çare olmuyor.

İnsanı, haz peşinde koşan zavallı varlık.
Para için birbirini yemek midir uygarlık.
Kıymetliyse bir yerde, mal mülk, maneviyattan,
Medeniyet bu olamaz, bunun adı barbarlık.

Yaratılmış en kıymetli varlıktır bizde insan.
Maddeyle ölçemezsin dünyaları da versen.
İnsanı merkez alan düzendir medeniyet.
O ruh burda canlıdır, şayet görmek istersen.

İlmi azdır belki milletin ama irfanı tamdır.
Doğruluktan ayrılmaz güzel hasleti vardır.
Davası uğruna gözün kırpmaz ölümden.
Hakikatten sapmayan, sağlam imanı vardır.

İnsana değer veren, kendi özümüz bizim.
Namustur bildiğimiz, kendi sözümüz bizim.
Elden bize fayda yok, titre ve kendine gel.
Bize yol gösterecek, kendi özümüz bizim...