Batan Güneş Şiiri - Müslim Avcıoğlu

Ufukta batan güneş, benim ruhumu deler
Gelen solgun ışığı bulutlar tek tek eler..

Gökyüzü sanki yanan bir volkana dönüşür,
Yavaş yavaş kaybolur, bütün geceler üşür

Şekilde gölge kalmaz gölgeler şekil olur,
Günün canlı hayatı, karanlıkta kaybolur..

Işıksız bir yaşamda içlere hüzün dolar
Beklenilen güneşle, acı, karanlık solar..

Her batan güneş ile ömürden gün kaybolur.
Mutluluk,sevgi ve aşk gündüz yerini bulur! ..
24.5.1980-Ankara