Batan Güneş Şiiri - Zeynep Aydoğar

güneş batıyormuş
her güne doğduğu gibi
ama her doğuşta
biraz daha az sevinçle...

artık daha solgun
renkler; donuk
içimde alabildiğine bir oyuk
büyücünün bana sunduğu bu oyun

ve güneş batıyormuş
yeni taze umutsuzluk katıyormuş
ve di'li geçmiş zaman
miş'li geçmiş zaman

hayatıma katkılarına teşekkür mü etmeliydim büyücüye
yoksa kabus gibi çökmelimiydim üstüne?

güneş doğarmışta doğmasına
batarmışta inadına
bir mutluluk eşitmiş bir mutsuzluğa
ruh başlarmış susamaya...

ve her sunulanı içermiş kanarcasına
çatlamış dudakları,kurumuş cildi,sönük gözleri
son damlasına kadar alırmış
batan güneşe baş tutarcasına...