Batan Geminin Aşkları

Kaç zaferlerden çıktı da bu yürek hiç bu kadar kaybetmedi! Savaş sonrası ölülerini toplayan yenilmişlikler içerisindeyim sanki! Biri gelse de artık atsa toprağımı üzerime,
Adını koysa ya mezarıma!
Ve birileri bilinmezliklere dua etmese artık!
Yoklukla varlık arasında gözlerimin med-cezirlerini bilemezsin. Kabaran diğer yanımı hep alıp götüren çaresizliklerde, her zaman ki gibi sahilime cansız bedenle vuruyorum,
Karaya oturuyorum,
enkazımdan arta kalanlar sadece tezgahlarda batan geminin aşkları bunlar diye etiketleniyor..
susuyorum….sustukça içime kusuyorum,
Kendimi yırtarcasına bağırıyor, sadece boş duvarlarda yankılanan sesim… geri gelip boğazımda düğümleniyor,
Boğuluyorum!
Nefes alamıyorum,daraldıkça dünyadan göçüyorum…her mutlu an’ımı geride bırakarak yükseliyorum geride bıraktıklarıma yukardan gülümsüyor…
Uyuyorum…
Uyanıyorum uçurumlardan düşercesine,
irkiliyorum! gözlerimde belirsiz bir siluet!
Var
Yada
Yok
Korku-yorum…..varlığından da yokluğundan da korkuyorum!
Savaş sonralarını yaşıyorum…kaybediyorum,
Bile bile
İsteye isteye
Göz göre göre
Çekiliyorum….vazgeçiyorum……..ve kendine iyi bak diye yazıyorum! (yed)