Batan gemilerim Şiiri - Celil Taş

Batan gemilerim

çocuktum gördüm gemileri
kitaplarda kartpostallarda
sonra kendim yaptım kağıttan
resimde gördüklerime benzeterek
kasıla kasıla
alçak dağları yaratmış edasıyla
doldurdum leğeni su ile
tahtadan kızak yaptım önce
yağ döküp yağladım kızağı
kaydırdım leğene doğru fatih edasıyla
saldım leğene
ama gitmedi
battı
battım! ..

yenisini yaptım
birinci hamur kağıttan daha iyi olsun diye
dereye bıraktım
dalgalarla bata-çıka akıp gitti
ağladım peşinden
dere gemimi götürdü diye! ..

geri geleceğini bekliyordum
gelmedi
akıp gitti dağılarak

sonra tahtadan yaptım
tüzgarı güzel kavrasın diye
birde yelken taktım
anamın divitin entarisinden
saldım dereye
yan yattı
ben düzeltiyorum o yatıyor
o yatıyor ben düzeltiyorum
sanki yelkenini katır derisinden yapmışım
inatlaştıkca inatlaşıyor
ben kaldırıyorum o yatıyor
ama batmıyor

zır zır zırlıyorum olmuyor diye
eksik olan bir şeyler var
var ama ne
gitmiyor
yan yatıyor
yelkenler açılmıyor
ve batmıyor
yine ağlıyorum
olmuyor diye
hemde çimdiklenmiş çocuklar gibi

sonra denizi gördüm
masmavi suları
güneşle kucaklaşmasını gördüm
dizdim gerdanına inci gibi
tek tek gemileri
batmıyorlar
yan yatmıyorlar
ve nazlı nazlı
genç kız edasıyla salına salına gidiyorlar
bir o yana
bir bu yana....