Batan Gemi Şiiri - Yılmaz Nazlı

Gizemli geceler sarmıştı beni,
Ne eşim ne dostum, bilmişti beni,
Bu limandan kalkıp giden her gemi,
Huzura ermişti, özünde senin…

En kutsal dostlarım oldu bir yılan,
Vefasız ne demek, edildim talan,
Anladım ki senden başkası yalan,
Melekler el pençe önünde senin...

Anamdan doğalı, çektiğim hüzün,
Dertlerim deryaydı, gülmezdi yüzüm,
Kâğıdım kalemim, ey iki gözüm,
Sayende dirildim, tezinde senin…

Mevsimler değişti, her günüm bahar,
Kuruyan çiçekler, zamansız açar,
Bembeyaz saçlarım siyah’a çalar,
Dünya bir başkaymış yolunda senin…

Yeşeren yaprağım, solmuştu artık,
Kuruyan dallarım, kopmuştu artık,
Bende ben diyecek, hal yoktu artık,
Dimdik ayaktayım, sayende senin...

Yılmaz’ım çaresiz garip bir kuldum,
Batan bir gemiydim, karaya vurdum,
Bin defa ölmüştüm, bir daha doğdum,
Beni yaşatacak, sevdalar senin…

26.02.2012