Batan Gardaş Şiiri - Abbas Paksoy

BATAN GARDAŞ
İstanbulluyu geçti, köyler.
Çakal oldu, ağalar, beyler.
Elimden gelmiyor, bir şeyler.
Batan vatandaş, batan gardaş.

Üro’su, dolar’ı, borsa’sı.
Para etti, taşlı arsası.
Mücevherle dolu, kasası,
Batan vatandaş, batan gardaş.

Yoksul, damla su göremiyor.
Soluk verirse, alamıyor.
Bir lokma ekmek, bulamıyor.
Batan vatandaş, batan gardaş.

İnsanın gözü, yukarlarda.
Lokmaya dalmış, hortumlarda.
Haram-Helali bilen, darda.
Batan vatandaş, batan gardaş.

Paksoy’um, halkı, hak’kı bilir.
Doğruyu söylemek, suç olur.
Gözünü aç, uyuma n’olur.
Batan vatandaş, batan gardaş.